AUTOR: Stephen King
ILOŚĆ TOMÓW: 1
TŁUMACZENIE: Danuta Górska
WYDANIE ORYGINALNE 1974
Debiut mistrza horrorów. Z pozoru dużo prostszy niż późniejsze prace, nadal jednak skupiający się na wielu aspektach ludzkiej natury.
W małym miasteczku mieszka prześladowana Carrie. Pogardzana przez matkę- fanatyczkę religijną- i rówieśników gromadzi w sobie powoli nienawiść i nieufność do całego świata. Na nieszczęście jej przesladowców dziewczyna posiada zdolności telekinetyczne.
Właściwa akcja jest przeplatana wycinkami z gazet, książek i wywiadów powstałych po katastrofie. To sprawia, że właściwie od razu znamy zakończenie, w niczym to jednak nie przeszkadza. Fabuła jest za prosta by i tak się go nie domyślić. Nie jest to jednak minusem, nie to jest najważniejsze patrząc na całokształt.
Książka bada wytrzymałość ludzkiej psychiki. Nikt przez długi czas nie jest w stanie wytrzymać braku swojego miejsca w świecie, miejsca gdzie może poczuć się bezpieczny. Każdy w takiej sytuacji w końcu musi wybuchnąć krzywdząc siebie lub innych. Horror pozwala tą kwestię wyolbrzymić, jednak gdy pozbędziemy się warstwy nadnaturalnej nic się właściwie by nie zmieniło.
Większość ludzi nie zdaje sobie nawet sprawy jak ich zachowanie rani innych. Coś co dla jednego jest niewinną zabawą dla drugiego pozostaje traumą do końca życia. Czy da się to zrzucać na błędy młodości? Czy ta część człowieka z wiekiem zanika? Śmiem wątpić. To w końcu istota ludzka jest najokrutniejszym stworzeniem.
Poruszona zostaje też kwestia psychologii tłumu. Sue, nawet jeśli potem tego strasznie żałowała, podążyła za resztą znęcając się na Carrie. W tamtym momencie nawet nie przyszło jej do głowy powstrzymać dziewczyny, choć wiedziała, że to co robią jest okropne. Potem starała się odpokutować, jednak czy późniejsze dobre czyny naprawdę mogą zamazać złe?
Przerywniki ukazują późniejsze podejście do tych wydarzeń. Tam to Carrie jest uznawana za potwora. Ludzie zawsze boją się tego czego nie rozumieją.
Książkę czyta się bardzo szybko a do tego jest krótka. Myślę, że warto poświęcić na nią ten jeden wieczór, nawet jeśli tylko po to by zobaczyć jak rozwinął się pisarz na przestrzeni lat.
"Ale prawie nikt nie potrafi zrozumieć, że swoim postępowaniem może wyrządzić komuś krzywdę! Ludzie z wiekiem nie stają się lepsi, stają się tylko sprytniejsi. Kiedy jesteś starszy to wcale nie przestajesz obrywać skrzydełek muchom, po prostu potrafisz wymyśleć lepsze powody, żeby to usprawiedliwić"
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz